مننژیوم شایع ترین تومور مغذی در سگ و گربه

مننژیوم چیست؟

مننژیوم شایع ترین تومور اولیه مغزی هست که هم در سگ ها و هم در گربه سانان مشاهده می کنیم.

آنها معمولا یک تومور خارج محوری هستند، به این معنی که منشاء آنها خارج از مغز است (اما در داخل جمجمه!)

مننژیوم ها از مننژها، غشاهایی که جمجمه و ستون مهره ها را پوشانده اند، به وجود می آیند. مننژیوم ها به سمت داخل جمجمه رشد می کنند.

آنها معمولاً حاشیه های مشخصی دارند و با کنتراست تحت تصویربرداری به خوبی بهبود می یابند.

معمولا به ندرت متاستاز می کنند، اما می توانند به ریه ها یا پانکراس سرایت کنند 

 سگ‌های مبتلا معمولاً بیش از 5 سال سن دارند 

باکسرها، GRets و سگ های دولیوکوسفالیک بیشتر مستعد ابتلا به این تومورها هستند.

میانگین سنی که مننژیوم را در گربه ها مشاهده می کنیم 11 سال است.

با این حال، گربه های جوان مبتلا به موکوپلی ساکاریدوز نوع 1 ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند. گربه های نر بیشتر از ماده در معرض ابتلا هستند.

مننژیوم ها معمولاً خوش خیم هستند اما می توانند علائمی ایجاد کنند که بر کیفیت زندگی بیمار تأثیر می گذارد. این به این دلیل است که آنها فضایی را در جمجمه اشغال می کنند و سایر بافت های مغز را فشرده می کنند. ممکن است التهاب رخ دهد و به بافت عصبی آسیب برساند.

 علائم بالینی : 

علائم مننژیوم در سگ ها و گربه ها بسته به محل و اندازه تومور می تواند متفاوت باشد.

علائم رایج ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 تشنج: از خفیف تا شدید، ممکن است به طور ناگهانی یا به صورت خوشه ای رخ دهد.

 تغییر رفتار: تغییرات در رفتار مانند سردرگمی، پرخاشگری یا بی حالی.

 راه رفتن غیر طبیعی: مننژیوم در طناب نخاعی می تواند باعث ضعف یا فلج در اندام ها شود و منجر به راه رفتن غیرطبیعی شود.

 فشار دادن سر: حیوانات خانگی ممکن است به دلیل ناراحتی یا فشار داخل جمجمه سر خود را به اشیاء فشار دهند.

 مشکلات بینایی: تومورهای واقع در نزدیکی عصب بینایی می توانند منجر به اختلالات بینایی یا کوری شوند.

 در سگ ها:

• تشنج

• آتاکسی

• دور زدن و چرخش 

• تغییرات رفتاری

• ممکن است درد داشته باشد

 گربه ها:

شبیه به سگ ها 

بی اشتهایی

بی حالی

تغییرات رفتاری و پرخاشگری 

 درمان : 

• ام ​​آر آی با کنتراست

• نمونه برداری CSF بیماری التهابی را رد می کند اما یافتن سلول های نئوپلاستیک نادر است

 در صورت افزایش فشار داخل جمجمه از CSF نمونه برداری نکنید

جراحی: برداشتن کامل جراحی ممکن است همیشه امکان پذیر نباشد، به خصوص برای تومورهایی که در نواحی بحرانی CNS قرار دارند.

پرتو درمانی: پرتودرمانی می تواند برای کوچک کردن اندازه تومور، کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی استفاده شود. اغلب به عنوان یک درمان کمکی پس از جراحی یا به عنوان درمان اولیه برای تومورهای غیرقابل جراحی توصیه می شود.

درمان علامتی: داروهایی مانند داروهای ضد تشنج یا کورتیکواستروئیدها ممکن است برای مدیریت علائم و بهبود راحتی و رفاه حیوان خانگی تجویز شوند.

شیمی درمانی باید بتواند از سد خونی/مغزی عبور کند (نیتر اوره هایی مانند CCNU و

BCNU، تموزولامید یا هیدروکسی اوره)

جراحی +/- رادیوتراپی +/- شیمی درمانی

رفرنس: 

Vail, D.M., Thamm, D.H., and Liptak, J.M. Eds.

2020 Withrow & MacEwen’s small animal clinical oncology. St. Louis, Mo. :Saunders Elsevier

پاسخ دادنبازارسالافزودن واکنش